«Αγαπητοί φίλοι, έχει περάσει καιρός από τότε που έγραψα κάτι σε εσάς, αλλά νιώθω την ανάγκη να πω μερικά λόγια σχετικά με τον κόσμο της μουσικής και τη βιομηχανία της, αλλά και του ολέθρου που έχουν δημιουργήσει οι γνωστοί ως διαδικτυακοί πειρατές, δηλαδή οι άνθρωποι που επιθυμούν να κάνουν τη μουσική γενικότερα και τα CD ειδικότερα δωρεάν για όλους.
Όταν ερωτηθούν για τις δραστηριότητές τους, συχνά διαφημίζουν τον ευγενή σκοπό τους να κάνουν τη μουσική προσβάσιμη από όλους, στην πραγματικότητα όμως λίγοι από αυτούς είναι όντως ευγενείς.
Το αντίθετο μάλιστα, χρεώνουν τους ανθρώπους και φυσικά ποτέ δεν πληρώνουν τους καλλιτέχνες ή τα πνευματικά δικαιώματα που αναλογούν στους συνθέτες. Μιλάμε για κλοπή, γιατί κάτι τέτοιο είναι, αλλά κανένας που δεν επηρεάζεται οικονομικά δε φαίνεται να ενοχλείται. Το ήθος χάνει τη θεμελιώδη του σημασία για πολλούς, αν είναι να "βρούμε πράγματα" στο διαδίκτυο.
Εγώ παρ' όλα αυτά θα ήθελα να δω αυτό το θέμα από μία άλλη πλευρά των αξιών, θέτοντας την πράξη αυτή υπό το πλαίσιο του φόνου. Πολύ λογικά, οι άνθρωποι που σκοτώνουν θεωρούνται απειλή για την κοινωνία και είτε φυλακίζονται, είτε εκτελούνται, ανάλογα με τη χώρα που βρίσκονται.
Τι συμβαίνει όμως στην περίπτωση του φόνου της μουσικής βιομηχανίας; Είναι ξεκάθαρο για μένα ότι αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν για τα τελειωτικά χτυπήματά τους στη βιομηχανία αυτή, αλλά δεν ενδιαφέρονται καθόλου. Συνειδητοποιούν την καταστροφή που έχουν προκαλέσει σε μουσικούς και στις ζωές τους, στις οικογένειές τους; Νοιάζονται; Δεν νομίζω.
Έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου δουλεύοντας σε εταιρίες παραγωγής δίσκων, γνωρίζω καλά την έμφυτη αλαζονεία τους και πάνω απ' όλα την απληστία τους. Από την εποχή του βινυλίου συστηματικά υπερχρέωναν τους πάντες για την αγορά δίσκων.
Είναι λογικό να μοιράζονται την ευθύνη για την άσχημη κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί ο κλάδος αυτός τώρα. Μπορεί η τεχνολογία να έκανε δυνατή την ηχογράφηση στο σπίτι και αυτό να έπαιξε κάποιο ρόλο στη διάλυση πολλών studio, όμως αυτό που κυρίως προκάλεσε την δραματική πτώση των πωλήσεων ήταν το συνεχές "κατέβασμα" CD. Πόσα studio έχουν κλείσει για πάντα; Ο αριθμός παγκοσμίως είναι τουλάχιστον εντυπωσιακός.
Τι πρέπει να κάνουμε για αυτό; Αδυνατώ να καταλάβω την αδιαφορία των δυτικών κυβερνήσεων. Συνειδητοποιούν αυτές οι κυβερνήσεις πόσους φόρους χάνουν καθημερινά από τις πράξεις αυτών των "ανθρώπων"; Γνωρίζουμε ότι οι "πειρατές" κινούνται σε αρκετές χώρες του ανατολικού μπλοκ, όπου δε μπορεί να υπάρξει έλεγχος από εμάς.
Αυτό που μπορεί να γίνει στην "πολιτισμένη" δύση είναι να ελέγξει τις εταιρίες τηλεπικοινωνιών. Αν ανακαλύψουν ότι φιλοξενούν πειρατές, θα πρέπει να υποστούν κυρώσεις. Οι εταιρίες αυτές ξέρουν πολύ καλά ποιος κάνει τι και αν βρεθούν επιβαρυμένες με πολλά πρόστιμα, τότε θα σταματήσουν αυτή την κατάσταση άμεσα.
Ίσως είμαι απλά αφελής, αλλά έχω υποφέρει χρόνια από ανθρώπους που δρουν ατιμώρητοι και έχω δει την καταστροφή που προκάλεσαν σε πολλούς, όχι μόνο σε μουσικούς. Μιλάω με την εξουσία που μου έχει δοθεί.»
ΥΓ. Το παραπάνω κείμενο είναι γραμμένο από τον κιθαρίστα John McLaughlin. Το ανάρτησε στην επίσημη ιστοσελίδα του με τίτλο "Πειρατές". Εδώ διαβάζετε το πρωτότυπο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου